Στον δρόμο σου βρέθηκα πάλι
Ταγμένος εχθρός σου και αυτή την φορά
Προθέσεις Διαβόλου κατάφωρες
Αγγέλους να σφάζω στα γόνατα
Το μόνο που θέλω για σένα
Το τέλος να φέρω στην άδεια ζωή σου
Καιρός ποιά να μάθεις πως δαίμονας είμαι
Ελπίδες χαμένες για τέλος με λύτρωση
Σε βρήκα σταυρωμένο
Με καρφιά σκουριασμένα
Πάνω σε ανάποδο σταυρό
Και τώρα λεπίδες
Κομμάτια κάνω το κορμί σου
Και με ξύδι πλένω τις πληγές σου
Τα μάτια μου στάζουνε μίσος
Τα χνώτα μου στάχτες πτωμάτων μυρίζουν
Το ψέμα αποκτά προσωπείο
Σε κάθε δικό μου χαμόγελο
Κάθε μου λέξη, κάθε μου σκέψη
Κάθε μου πράξη έχει δόλιο σκοπό
Ότι είναι αγνό και καλό
Κομμάτια να γίνει σε τούτο τον κόσμο
Και παραμένεις σταυρωμένος
Με καρφιά σκουριασμένα
Πάνω σε ανάποδο σταυρό
Και τώρα λεπίδες
Κομμάτια κάνω το κορμί σου
Και με ξύδι πλένω τις πληγές σου
Ξυράφια
Μαύρος ουρανός
Κόκκινα τα αστέρια
Στάζουνε το αίμα των ανήμπορων θεών
Καθώς την ανθρωπότητα αντικρίζω υποταγμένη
Το σύμπαν επιτέλους υποκλίνεται σε μένα
Ψυχές δαιμονισμένες
Της γης οι κολασμένοι
Στους δρόμους ξυθήκανε και τρέφονται με σάρκες
Το αίμα τους χαρίζουνε με ζήλο στο όνομα μα μου
Στη μέρα που θα χρίσουν τον Χειμώνα βασιλιά
Συντρίμμια μες τις πόλεις
Στα δάση τους φωτιές
Στο όνομα της γέννησης ενός καινούριο κόσμου
Ενός καινούριου κόσμου γεννημένου να πετύχει
Γιατί ζωή δεν θα έχει μόνο απέραντο κενό
Ανθρώπινες υπάρξεις
Για πάντα ξεχασμένες
Το σύμπαν ξετινάζει μια για πάντα την μιζέρια
Καθώς εγώ με μίσος ξεκοιλιάζω τον Γιαχβέ
Δίνω τα έντερα του να τα φάνε τα σκυλιά
Την λύτρωση ζητάς από την κόλαση
Για αυτό στις φλέβες σου
Ζυγώνουνε ξυράφια
Δεν έχεις το κουράγιο να παλέψεις και κοιτάς αυτόν το κόσμο
Να γίνεται κομμάτια
Στους θεούς κάνεις προσευχές
Μα δεν υπάρχει κανείς ποιά να σε ακούσει
Η αλήθεια σε έχει κάνει να απελπίζεσαι
Για αυτό τώρα και οι φλέβες σου
Συναντήσαν τα ξυράφια